Przejdź do zawartości

Awtandil Ebralidze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Awtandil Ebralidze
ავთანდილ ებრალიძე
Data i miejsce urodzenia

3 października 1991
Tbilisi

Wzrost

178 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Gil Vicente FC

Numer w klubie

11

Kariera juniorska
Lata Klub
2001–2008 Dinamo Tbilisi
2008–2009 Esperança de Lagos
2009–2010 Getafe CF
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2010–2011 Esperança de Lagos 17 (4)
2011–2012 Juventude Évora 27 (2)
2012–2013 UD Oliveirense 46 (2)
2013– Gil Vicente FC 24 (1)
W sumie: 114 (9)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2013–  Gruzja 2 (0)
  1. Aktualne na: 16 czerwca 2014. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 16 czerwca 2014.

Awtandil Ebralidze (ur. 3 października 1991 w Tbilisi) – piłkarz gruziński grający na pozycji lewego pomocnika. Od 2013 jest zawodnikiem klubu Gil Vicente FC.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Swoją karierę piłkarską Ebralidze rozpoczął w 2001 roku w klubie Dinamo Tbilisi. Następnie w 2008 roku podjął treningi w portugalskim Esperança de Lagos. W latach 2009–2010 grał w młodzieżowej drużynie Getafe CF. W 2010 roku wrócił do Esperança de Lagos, gdzie przez rok grał w czwartej lidze. W sezonie 2011/2012 występował w trzecioligowym Juventude Évora. Z kolei w sezonie 2012/2013 grał w drugoligowym UD Oliveirense.

Latem 2013 Ebralidze przeszedł do pierwszoligowego Gil Vicente FC. 14 września 2013 zadebiutował w nim w przegranym 0:2 wyjazdowym meczu z FC Porto.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
2010/11 Esperança Lagos Portugalia  IV. Liga 17 4
2011/12 Juventude Évora Portugalia  Terceira Divisão 27 2
2012/13 UD Oliveirense Portugalia  Segunda Liga 42 2
2013/14 UD Oliveirense Portugalia  Segunda Liga 4 0
2013/14 Gil Vicente FC Portugalia  Primeira Liga 24 1

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Gruzji Ebralidze zadebiutował 15 października 2013 w przegranym 0:2 meczu eliminacji do MŚ 2014 z Hiszpanią, rozegranym w Albacete. W 70. minucie tego meczu zmienił Szotę Grigalaszwilego.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]